Momenten dat ik even geen vader wil zijn

Ze zijn er niet heel veel maar af en toe steken ze de kop op, momenten dat ik even geen vader wil zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het vaderschap geweldig en ik ben superblij dat mijn zoon Morris op mijn pad is gekomen, maar soms is het gewoon minder fijn om een papa te zijn. Af en toe zou ik weer de jonge kinderloze god willen zijn zonder vlekken op mijn overhemd en tijd om op ieder moment overal naartoe te gaan. Helaas, die dagen zijn lang voorbij. Daarom deel ik met jullie mijn momenten dat ik even geen vader wil zijn.

Als vrienden last minute bellen voor een borrel

Als Morris niet bij zijn moeder is, maar gezellig met papa door de winkelstraat hobbelt, dan is er altijd wel een vriend of kennis die contact opneemt om last minute af te spreken voor een borrel of een biertje. Overdag is dat vaak geen probleem, dan nemen we de kleine man mee en zetten we hem aan een appelsap en een tosti. Bellen de vrienden ’s avonds dan is dat een heel ander verhaal, want geen oppas. Zie op een dergelijk korte termijn maar eens een oppas te vinden: onmogelijk.

Inmiddels zijn mijn vrienden wel gewend aan een nee van mijn kant, maar het is voor mij toch een moment dat ik even geen vader wil zijn. Dat ik gewoon ja kan antwoorden en een kwartier later met een groot glas koud bier in mijn handen aan de bar sta en een beetje slap kan lullen. Nogmaals, Morris is een schat en ik had niet gewild dat hij niet in mijn leven was, maar af en toe is alleenstaande vader zijn echt een bitch.

Wanneer je naar rechts swipet op Tinder en je match wil gelijk daten

Voor hen die het nog niet wisten, sinds kort ben ik dus een alleenstaande vader. Aangezien Tinder in het verleden een groot succes is gebleken, heb ik de app ook nu weer op mijn telefoon staan. Langzaam aan komen de matches weer op gang en ben ik leuk aan het chatten met dames die mij ook naar rechts hebben geswiped. Tinder is wat dat betreft ideaal. Je kijkt naar foto’s, leest een profiel en swipet naar links als je de persoon in kwestie niks vindt en naar rechts als je het leuk vindt wat je ziet.

Het komt nog weleens voor dat de Tinder match heel snel wil afspreken. Helaas is dat niet mogelijk als de kleine man net op bed ligt en ik bezig ben de puinhopen van een dag speelplezier op te ruimen. Ook op dat soort momenten had ik liever even geen vader geweest. Op dat soort momenten sla ik liever spijkers met koppen en ontmoet ik de dame in kwestie liefst de volgende dag nog. Laten we het er maar op houden dat je op deze manier de anticipatie positief beïnvloedt en daarmee ruimte voor een goed gesprek creëert.

’s Ochtends als ik wil uitslapen

Momenten dat ik even geen vader wil zijn doen zich voornamelijk ’s ochtends voor. Ik ben echt een nachtmens en dat houdt in dat ik liefst tot een uur of negen blijf liggen, zodat ik in ieder geval nog zes uur slaap kan pakken. Helaas is dat door het ochtendritueel van Morris bijna onmogelijk. Bijna om stipt acht uur begint Morris te rommelen en nog geen vijf minuten later begint de eerste “papa?” Dus hup, bed uit en aan de slag. Met liefde, dat absoluut, maar wel met hele kleine oogjes. Ik ben dan ook heel blij met de Philley Poederbus, waardoor ik geen coke eiland van mijn keuken maak.

Uitslapen is dus een groot woord, maar af en toe wat langer liggen is echt een uitkomst. Gelukkig is Morris ook voor de helft bij Fleur en kan ik dus wat slaap inhalen. Vroeger naar bed zou ook nog een optie zijn, maar dat is misschien nog wel zwaarder dan eerder uit bed komen. Dus ik lijd in stilte en bid voor de dag dat Morris om 08.15 naar school gaat en ik weer terug mijn bed in kan.

Tijdens dodenherdenking

Dit is mij gelukkig nog nooit overkomen, maar het staat met stip in de top vijf momenten waarop ik even geen vader wil zijn. Morris kan op hele stille momenten nogal luid uit de hoek komen, met kreten die af en toe verbazend veel weg hebben van de damschreeuwer. Dan sta je als ouder toch even met je bek vol tanden. Net als bij klassieke concerten en begrafenissen trouwens. Ook gelegenheden waar je af en toe niet omheen kan om je kind mee te nemen, maar waar je het liefste een prop en wat ducttape in het gezicht van je spruit wil plakken.

Natuurlijk doe ik dat niet en kijk ik voor nu veilig de dodenherdenking op tv, maar er komt een tijd dat ik mijn zoon het belang van dit soort momenten mee wil geven. Ik hoop dat die tijd pas komt als Morris weet hoe hij zich moet bedwingen. Ik weet dat het allemaal best egoïstisch klinkt, maar het alleenstaande vaderschap valt me soms best zwaar en in tijden als dit is het helemaal niet fout om soms een beetje extra aan jezelf te denken. Als ik Morris weer naar zijn mama heb gebracht volgen dagen van extreme rust en probeer ik van bovenstaande punten zoveel mogelijk gedaan te krijgen. Zo worden de momenten dat ik even geen vader wil zijn vanzelf minder en kan ik in de week daarop weer volop genieten van Morris en het vader zijn.