Hoe zorg je dat je kind niet uit huis ontsnapt?

Eén van mijn grote angsten is dat Morris ooit midden in de nacht wakker wordt en terwijl ik lig te slapen besluit de voordeur uit te lopen… Natuurlijk is dit een irreële angst en over het algemeen wordt Morris nooit ’s nacht wakker. Als hij wel wakker wordt is het eerste wat hij doet heel hard “Papa!!” roepen, dus waarschijnlijk zal dit doemscenario nooit voor komen. Toch doe ik er alles aan om ervoor te zorgen dat mijn kleine draak niet in een onbewaakt moment kan verdwijnen.

Goed hang- en sluitwerk

Toen ik in dit huis kwam wonen heb ik eerst gecontroleerd of het hang- en sluitwerk wel in orde was. Is het mogelijk om de deur op een knip te zetten bijvoorbeeld? Ik draai deuren nooit op de cilindersloten, want stel je voor dat er brand uitbreekt en de sleutel is kwijt… Wat doe je dan?

Toch moet er een manier zijn waarop je ervoor zorgt dat kleine ontdekkers het huis niet verlaten als jij dat niet wil. In dat geval biedt een knip of schuifslot een oplossing. Zolang dit slot hoog genoeg zit kan jouw kleintje niet naar buiten en kun je zelf wel de deur open doen. Een sleutel is niet nodig. Zo is je huis op vrij eenvoudige wijze kindveilig.

Hou je aan routines

Voordat Morris en ik naar buiten gaan doorlopen we een hele routine. Eerst gaan de schoenen aan en vervolgens zijn jas. Na de jas gaat er een sjaal om en doe ik hem, of hij dat nou wil of niet zijn muts op. Deze routine volgen we de hele winter door. Inmiddels vraagt Morris zelfs of hij zijn jas aan moet als ik even naar de brievenbus wil lopen. De routine vertraagt dus een eventuele verdwijning, omdat hij eerst al zijn spullen aan moet trekken en niet in de minste plaats omdat ik moet helpen om zijn jas dicht te doen.

Andere routines zijn ook belangrijk. Zo ga ik altijd dezelfde kant op de wijk uit. Dit deed ik in het begin niet bewust, maar als Morris en ik nu naar de supermarkt lopen, dan gaat hij bijna op de automatische piloot die kant op. Mocht hij dus ooit alleen uit huis verdwijnen, dan kan ik er vanuit gaan dat hij die kant op is gelopen voor hij ergens anders heen gaat.

Barrières opleggen

Door voor kinderen kleine barrieres en drempels op te werpen zullen ze minder snel weggaan. Zo mag Morris van mij alle knopjes van de lift bedienen en mag hij zelfs de sleutel van de voordeur draaien als we naar binnen gaan, maar de knop voor de deur naar buiten is voor hem verboden toegang. Hij zou echt niet weten hoe dat werkt en dat zorgt ervoor dat hij zonder papa niet naar buiten kan.

Ook als we in de auto zitten is het rode knopje van zijn kinderzitje verboden toegang. Ik ben de enige die weet hoe dat knopje werkt, althans, dat denkt hij. Ik zie veel kinderen van Morris zijn leeftijd die je met moeite in een kinderstoel kan houden, doordat ze al op jonge leeftijd geleerd hebben hoe dat werkt. Morris daarentegen wacht netjes tot ik de stoel voor hem losmaak.

Al met al zijn er duizenden dingen die je kunt doen om er voor te zorgen dat kinderen niet op eigen houtje op ontdekkingstocht gaan.. Het belangrijkste is toch gewoon om je kind uit  te leggen dat naar buiten gaan zonder papa of mama niet mag. Doen ze het vervolgens wel een keer, dan mag je best een beetje boos worden. Dit werkte vroeger bij mij en tegenwoordig bij Morris het allerbeste.