Het leven is een feest, je moet alleen zelf de slingers ophangen

Eerlijk? Ik heb best een rottijd achter de rug. Toen Fleur op 15 augustus de deur achter zich dichttrok en daarmee een einde aan de relatie maakte stortte letterlijk mijn wereld in. Hoe ik in godsnaam een verjaardag moest gaan vieren de volgende dag was mij een raadsel. Op 16 augustus zou ik namelijk 38 jaar worden en ik ben gewend om mijn verjaardag in ieder geval te vieren met familie en met een versierde huiskamer.

Net een beetje meer jarig

Die versierde kamer heb ik zelf geregeld met XXL cijferballonnen. Gek genoeg voelde ik me door deze ballonnen net een beetje meer jarig. Niet zo jarig als het jaar daarvoor helaas, maar gezien de omstandigheden was dat ook heel logisch. Samen met Morris ben ik later die dag naar mijn moeder gegaan om daar mijn verjaardag verder te vieren. Om niet te zwelgen in zelfmedelijden hebben we het zo weinig mogelijk gehad over mijn relatiebreuk en hebben we taart gegeten en praatten we over dingen die wel leuk waren.

Tegen de avond kwam mijn zusje ook langs en hebben we met z’n allen Chinees gegeten en heb ik samen met mijn neefje een Lego-set gebouwd. Het is echt geweldig hoe mensen voor je klaar staan als je het zelf even niet meer weet. Vooral op dagen als je verjaardag is zo’n vangnet extra belangrijk en is het heel fijn dat ze aanvoelen dat je het even niet wil hebben over alle problemen en emotie.

Je telt na een relatiebreuk toch een beetje de momenten

Na het eten en het toetje ging ik weer terug naar huis en bij binnenkomst raakt dan toch het lege huis mijn emotie. Met tranen in mijn ogen heb ik Morris in bed gelegd en doordat hij moeilijk in slaap kwam hield dit mij best even bezig. Je telt na een relatiebreuk toch een beetje de momenten dat je niet aan je ex denkt. Toen Morris eindelijk sliep heb ik de feestelijke ballonnen maar leeg laten lopen en heb ik Netflix aangezet voor een goeie film.

Heel veel heb ik op deze verjaardag verder niet gedaan. Heel anders als de verjaardagen waarbij ik met emmers champagne door mijn stamkroeg danste of de verjaardagen waar mijn huiskamer vol zat met vrienden en familie. Dat hoort natuurlijk ook een beetje bij het ouder worden. Zelf zie ik in de kleinste gebeurtenissen een rede voor een feestje. Veel leeftijdsgenoten kiezen ervoor om hun verjaardag toch niet meer te vieren, maar het kind in mezelf wil hier niet aan. Zelf vind ik dat deze mensen vergeten zijn hoe het is om jong te zijn. Komend jaar ga ik toch weer voor een groot feest, dit keer in Breda waar ik per 1 november zal wonen.