Onze zoon is een makkelijk kind

Toen ik een tijd terug besloot van deze website een zogenaamde papablog te maken, had ik verwacht dat ik samen met Fleur en Morris een groot aantal problemen tegen zou komen, waarvoor ik een oplossing zou bedenken en deze vervolgens met jullie zou delen. Tijdens Fleur haar zwangerschap ben ik daar gezien het redelijk vervelende verloop aardig in geslaagd. Nu Morris echter een week of elf is, moet ik jullie bekennen dat er eigenlijk niet zo veel problemen zijn om op te lossen. Morris eet top en is goed op gewicht. Als Morris huilt, dan schrikken Fleur en ik beide op omdat Morris nooit huilt. Ook slapen levert geen problemen op, want onze man slaapt gewoon rustig door tot een uur of half elf. Kortom, onze zoon is een makkelijk kind.

Het kan toch niet de hele tijd zo goed blijven gaan?

Ondanks dat het geweldig is om een zoon te hebben die in alle boekjes als voorbeeld past, ben ik bang voor het moment dat het een keer toch goed fout gaat.. Ik bedoel, het kan toch niet de hele tijd zo goed blijven gaan? Hij is nu elf weken en krijgt inmiddels betrekkelijk vroeg zijn eerste tandje. Waarom zo vroeg?? De kleine man weet nog niet eens hoe hij om moet gaan met een bijtring en dat is soms best een zielig gezicht.. Ik weet dat ik niet moet zeuren over de positieve vooruitgang van onze zoon. Toch maakt het me soms best onzeker

Misschien komt het doordat Fleur en ik ons juist niet vasthouden aan al die adviezen en tips die in de zojuist aangehaalde boekjes staan. Door ons drukke leven met een eigen zaak en alles wat daarbij hoort willen we die boekjes nog weleens vergeten. We hebben geen vast slaap en voedingsschema. We houden ongeveer eens in de drie uur aan. Als Morris dan echter net lekker slaapt, dan laten we hem gewoon lekker liggen. Kan ik weer een blog schrijven en Fleur nog even een klant te woord staan. Ook knuffelen we gewoon lekker veel met onze man. We werken alle twee thuis, dus dan kan dat gewoon.

Hou oog voor detail en leer trekjes kennen

Doordat we alle twee altijd thuis zijn komen we ook vanzelf achter dingen. Zo kreeg ik laatst Morris stil door zachtjes te blazen. Of het nu een “what the fuck momentje” was of dat hij het daadwerkelijk fijn vond? De keer daarna werkte het gewoon weer, dus die houden we er in. Morris heeft ook de neiging om te gaan lachen vlak voordat hij gaat spugen. Inmiddels heb ik dus tijd genoeg om naar een spuugdoekje te lopen in plaats van de hele tijd met zo’n ding rond te lopen. Natuurlijk zeg ik niet dat je door dat soort dingen een makkelijk en stil kind krijgt. Wel is mijn advies om je kind echt te leren kennen. Hou oog voor detail en leer trekjes kennen. Scheelt de helft.

Morris kan gezien zijn rustige staat van zijn al sinds hij een week of drie oud is gewoon mee naar afspraken. Laatst was hij getuige van het oprichten van ons eigen bedrijf. Ook zag het met eigen ogen aan dat we voor dat bedrijf een bankrekening afsloten. Bijna wekelijks gaat hij gezellig mee lunchen en soms gaat hij zelfs mee naar een zakelijke afspraak. Ideaal als ijsbreker en de lieve man blijft gewoon lekker rustig in zijn kinderwagen of autostoeltje liggen.

Het liefst zou ik alle ouders een kind als het onze gunnen

Ik ben me ervan bewust dat weinig ouders dit ondervinden. Het liefst zou ik alle ouders een kind als het onze gunnen. Dat is natuurlijk een utopie en misschien wel een beetje saai. Soms zou ik een kind met wat meer negatieve feedback best een dagje willen. Gewoon om te weten hoe dat is. Om zeven uur opstaan na een nacht met twee uur slaap. Van de kinderopvang horen dat hij de hele dag gehuild heeft en niet stil te krijgen was. Of een zoon die om de haverklap ziek is. Gewoon om je echt een ouder te voelen. Gelukkig weet ik dat ik nu ook echt een ouder ben, alleen dan van een heel erg rustige baby.