Onze kraamzorg: van nachtmerrie naar verademing

In week 12 tot 14 van de zwangerschap kun je als toekomstige ouders kraamzorg aanvragen. De moeder van Morris en ik hadden na een zorgvuldige selectie een kraamzorgorganisatie uitgezocht en ook onze wensen kenbaar gemaakt met betrekking tot de kraamhulp die ons in de eerste week zou komen helpen. Gezien de leeftijd van Fleur zou het fijn zijn als er een jonge vrouw met aardig wat ervaring zou komen, die ons wat eerste sturing in de zorg van ons kind zou kunnen geven.

Toen de moeder van Morris en ik uit het ziekenhuis kwamen, met onder mijn arm een Maxi Cosi met een kersverse baby daarin, hadden we gebeld met de kraamzorginstelling dat Morris geboren was en dat we rond 01.30 thuis zouden zijn. We waren dolgelukkig, moe en wilden maar één ding: naar huis. Gelukkig was er een kraamverzorgster beschikbaar en deze kwam vlak nadat wij thuis kwamen bij ons aan de deur.

Alles wat je verwacht van een kraamverzorgster

Voor ons stond eigenlijk alles wat je verwacht van een kraamverzorgster: wit pak, medische klompen, kort haar en een ijzeren “ik weet het toch wel beter” gezicht. Nadat zij plaats had genomen op de bank was het tijd om kennis te maken. Ondanks de eerste indruk die zij maakte ben ik haar naam vergeten. Wat ik nog wel weet is dat ze ons vertelde dat zij hier de komende acht dagen zou zijn om ons op weg te helpen. Hoe lief dat ook klonk, ik wist nog niet heel zeker of ik daar wel zo blij mee was…

Na een routinecheck voor Morris, een voeding en wat instructies verdween de kraamverzorgster weer in de nacht. Ik had mijn mening over deze mevrouw nog niet gedeeld met Fleur, maar toen de deur dicht ging keken we elkaar aan en zeiden we tegelijk: “Dat gaat ‘m niet worden…” De volgende dag kregen we gelukkig telefoon dat we een andere kraamverzorgster zouden krijgen. Kennelijk had de dame van afgelopen nacht op haar klompen aangevoeld dat er geen match was.

Deze kraamverzorgster was een hele andere belevenis

Die ochtend zou er een nieuwe accoucheuse langskomen voor de kennismaking. Niet lang na het telefoontje ging de deurbel. Voor de deur stond een jongere dame in het uniform van de kraamzorgorganisatie. Een open glimlach kwam mij tegemoet en de jonge dame stak haar hand uit. “Hoi, u bent vast de kersverse vader, gefeliciteerd!” Deze kraamverzorgster was een hele andere belevenis dan de ijzeren dame van afgelopen nacht. Ik liet haar binnen en stelde haar voor aan Morris en zijn moeder.

De nieuwe kraamzorg wist van aanpakken. De grote map met gegevens van Morris werd erbij gepakt en ze gaf aan dat we deze de komende 8 dagen en daarna goed bij moesten houden. Onze babyuitzet kreeg een inspectie, Morris werd gewogen en in bad gedaan en daarna mocht Fleur hem weer in bed leggen. De rest van de dag stond in het teken van het herstel van de mama. Nadat ze weer weg was konden Fleur en ik opgelucht adem halen. Een jonge kraamhulp mét ervaring die ook nog eens leuk in de omgang was.