Meer bevallingsverlof voor vaders

Meer bevallingsverlof voor vaders

Meer bevallingsverlof voor vaders

Meer bevallingsverlof voor vaders

Vandaag een maand geleden werd ik voor de eerste keer vader. In twee eerdere blogs (Onze zoon is geboren en Onze zoon is geboren deel 2) heb ik jullie op de hoogte gehouden van hoe de bevalling is verlopen. Daarna werd het een beetje stil.. Ik kan jullie gerust stellen, alles is goed met ons! Morris is gezond. Hij groeit als kool en slaapt al ruim een week hele nachten door. Ook Fleur pikt de draad alweer aardig op. Het beeld van net bevallen moeders die verzorgd moeten worden en dagenlang in bed liggen heb ik drastisch moeten bijstellen.

En ik? Ik ben een trotse vader! Een trotse vader die van de ene verbazing in de andere verbazing valt. Voorheen dacht ik altijd dat vaders niet moesten zeuren over verlof na de bevalling van hun partner. Maar nu ik het zelf heb ondervonden heb ik ook een mening. Meer bevallingsverlof voor vaders!

Bezeten van het huishouden

Mijn situatie is als je dat vergelijkt met vaders die werken in loondienst ideaal. Ik ben de hele dag thuis, dus ik kan vanaf dag 1 meedraaien in de hele kraamkermis. Kraambezoek, kraamverzorgster, consultatiebureau, voeden, gebroken nachten, beschuit met muisjes, de hele reutemeteut. Ik kan me dan ook niet voorstellen hoe vaders in loondienst dat doen. Het kost gewoon fucking veel energie! Ik snap nu wel hoe die vaders aan die bleke gezichten met bloed doorlopen ogen en wallen tot hun ballen komen. Ook kan ik me inmiddels volledig inleven in net bevallen vrouwen die hun man kwalijk nemen dat zij te weinig doen.

Fleur is namelijk sinds de bevalling bezeten van het huishouden en jaagt ieder vlokje stof op als ware het een voortvluchtige crimineel. Was het voorheen nog zo dat de wasmachine weleens een week stil stond, inmiddels heb ik een kast vol schone kleren en gesorteerde sokken. Afwas? Ieder glas mag rekenen op een VIP-behandeling en aan het einde van de dag is het aanrecht strak. Om mijn schuldgevoel iets af te kopen hebben we afgelopen week de taken eerlijk verdeeld. Zo kon het gebeuren dat we inmiddels een weekmenu hebben met daarbij weekboodschappen. Ik laat de hond uit en ik stofzuig en dweil het huis. Als klap op de vuurpijl zet ik ook het vuilnis buiten. Dit is niet waar ik me voor had opgegeven toen ik 2 jaar geleden een jonge, slordige, licht losbandige vriendin uitkoos, maar ik denk wel dat ik hier aan kan wennen..

Waar loondienstvaders de tijd vandaan halen, Joost mag het weten.

Het klinkt allemaal leuk, maar Fleur en ik zijn allebei dus de hele dag druk in de weer. Waar loondienstvaders de tijd vandaan halen, Joost mag het weten. Ik heb echt respect voor deze mannen! Wennen aan het vaderschap, een ontzwangerende vrouw thuis en toch de energie vinden om elke dag om 0700 op het station te staan om naar je werk te vertrekken. Hoe krijgen jullie een band met jullie pasgeboren kind? Waar halen jullie de tijd vandaan om toe te komen aan jullie hobby’ en niet geheel onbelangrijk: Wanneer eten jullie???

In een maand tijd heb ik volgens mij nog geen moment gehad dat ik dacht: Zo even de Playstation aanzetten.. Inmiddels hebben we het abonnement op Videoland opgezegd en ook Spotify is niet meer premium, omdat het toch maar fungeert als soundtrack voor mijn opvoedvaardigheden. Onder mijn bed liggen minimaal tien dozen Lego die nog in elkaar gezet moeten worden en ook de sportschool zal nog even moeten wachten tot ik gewend ben aan het vaderschap. Nogmaals: Hoe doen jullie dat?? De acht uur die ik dagelijks zou missen door niet thuis te zijn zijn met geen mogelijkheid in te halen. Ik werk ook acht uur per dag, maar kan deze opdelen in kleine stukjes. Tussendoor een voeding doen of even de tent stofzuigen is naast heel handig voor Fleur, ook heel goed voor mij.

Ik snap wel dat er mannen zijn met een postnatale depressie

Nou weet ik ook wel dat loondienstvaders het eigenlijk helemaal niet zo erg vinden om naar hun werk te gaan. De acht uur die ze van huis zijn gebruiken ze om bij te komen van hun vrouw die aan het ontzwangeren is en om te socializen met mensen die het niet 24 uur per dag over baby’s hebben. Als dat je ding is, dan is het natuurlijk geen probleem, maar ik denk toch dat als je eerlijk de situatie bekijkt, dat het best fijn zou zijn als je iets langer bij je vrouw en kind mag blijven. Dat je in plaats van de huidige twee dagen bevallingsverlof een week of drie de tijd krijgt om te wennen aan deze nieuwe situatie die eigenlijk je hele leven op zijn kop zet!

Ik snap wel dat er mannen zijn met een postnatale depressie. Als je een drukke baan hebt met daarnaast een actief sociaal leven, dan houdt dat na de bevalling van jouw vrouw een klein beetje op. Het is dat of geen echte vader zijn voor je kind. Om daaraan te wennen is mijn advies: meer bevallingsverlof voor vaders!

1 Reactie
  • Astrid
    Geplaatst op 21:09h, 15 maart

    Wat een goed verhaal! Top gedaan. Supertrots op jou!

Geef een reactie