Eten met kleuters zonder problemen

Hoewel mijn zoon inmiddels een stuk zelfstandiger eet dan dat dat eerder het geval was, is het samen eten op sommige momenten nog steeds een uitdaging. Zo zijn voor dit mannetje van vijf de vorm en grootte van de lepel enorm belangrijk als we spaghetti eten. Ook lust hij geen spinazie, maar wel als het geprakt is door gekookte aardappels en we het groene stamppot noemen. Waag het dan ook niet om het spinazie te noemen, want dan is het huis te klein. Het leven en eten met een kleuter is leuk, maar af en toe heel onvoorspelbaar.

Leer je kind kennen

Het klinkt misschien raar, maar om het avondeten zonder oorlog te laten verlopen heeft het mij enorm geholpen om mijn zoon te leren kennen. Door op zijn gezicht te letten als hij eet, te praten over wat hij lekker vindt en af en toe expres wat nieuwe gerechten te introduceren, leer je je kind als het ware opnieuw kennen en kun je het avondeten en eigenlijk iedere andere maaltijd zonder gedoe laten verlopen.

Denk aan je plek aan de eettafel

Wil je gedoe aan de eettafel voorkomen, dan is de plek waar jij als ouder eet heel belangrijk. Dit geldt zowel voor alleenstaande ouders als ouders die nog bij elkaar zijn. Het beste is om plaats te nemen naast je kind tijdens het eten. Voorkom oogcontact en/of gezichtsuitdrukkingen. Kinderen (en vooral kleuters) zijn meester in het uitdagen of het bloed onder de nagels van ouders uithalen als ze maar een glimps van teleurstelling, vreugde of boosheid herkennen. Als je naast ze zit is de kans dat ze dat zien een stuk minder en blijven ze meestal rustig tijdens het eten. Is je eetkamerstoel draaibaar, dan ben je helemaal een gelukkig mens, want dan kun je flexibel bewegen aan tafel, makkelijk zaken pakken of je kleuter helpen zonder al te veel moeite of geschuif met stoelen.

Het geniet gelijk ook de voorkeur om een speciale plek aan te wijzen waar de avondmaltijd gegeten wordt. Bij ons thuis aten we het avondeten eerst meestal op de bank aan de lage tafel. Dit had hele oorlogen als gevolg, omdat meneer dan gelijk televisie wilde kijken en niet stil kon zitten. Het eten was zeg maar “voor erbij”. Sinds we op enig aandringen van mijn ex gebruik maken van de eetkamertafel om ook daadwerkelijk aan te eten, gaat dit gelijk een stuk makkelijker. De tv gaat uit, meneer zit een stuk rustiger en eet ook vaker zijn bord leeg.

Maak vaste menu´s

Als je kind nog jong is, gaat het beter op structuur, ritme en regelmaat. Eigenlijk iedere ouder weet dit wel, maar bijna geen enkele ouder past dit toe op de opvoeding van jonge kinderen. Één van de manieren om structuur en regelmaat in te voeren is het presenteren van weekmenu’s. Iedere zondag mag het hele gezin meebeslissen over wat er de komende week gegeten gaat worden en wat besloten is, daar houden we ons ook aan. Zorg dat er in het menu een aantal vaste, voorspelbare elementen terugkomen, zoals vrijdag patatdag of woensdag gehaktdag en de rust aan tafel is gegarandeerd terug.

Doe boodschappen zonder je kind

Er is geen manier om me sneller over de zeik te krijgen dan mij boodschappen te laten doen met mijn zoon van vijf. Alles is lekker, veel prikkelt de zintuigen en meneer moet om de één of andere reden altijd een kwartier rondhangen in de bakker van de Albert Heijn. Het liefst pak ik de zaken die ik nodig heb om te koken en loop linea recta door naar de kassa, maar dat is helaas met een kind van vijf in de buurt nooit het geval.

Daarnaast is boodschappen doen met je kind ook nog eens heel onverstandig, omdat je vaak ook dingen koopt die niet nodig zijn, je kind raakt soms heel erg overprikkeld door alle geluidjes, kleurtjes en vreemde mensen en als klap op de vuurpijl kom je ook nog eens altijd mensen tegen die met jou over je kind willen praten. Ik doe dan ook liever zonder mijn zoon boodschappen, op deze manier krijgen we allebei zo weinig mogelijk prikkels en kan ik snel koken en plaatsnemen aan onze eetkamertafel.

Gefragmenteerd opdienen

De laatste manier om de rust aan tafel een beetje te bewaren, begint al in de keuken. Bij het opdienen van het eten zorg ik ervoor dat mijn zoon inspraak heeft in het bord en bestek. Dit scheelt herrie als ik onverhoopt het verkeerde bord heb gepakt. Daarna dien ik de gekookte gerechten op zonder dat deze elkaar raken of door elkaar gemixt zijn. Aardappelen, groente en vlees, rijst vlees en groente dus zodanig op het bord gelegd, zodat mijn zoon kan zien wat er op zijn bord ligt en dat ik hem niet stiekem probeer te pushen iets te eten wat hij niet lust. Het verschil in gedrag aan tafel is 100% beter sinds ik dit doe. Hij speelt niet meer met zijn eten, ik hoef geen erwtjes meer van de muur te pulken en ook gaat zijn bordje sneller leeg. I-DE-AAL.

Dit zijn slechts enkele tips om de rust aan tafel te bewaren die ik heb geprobeerd en die momenteel lijken te werken. Ik heb geen idee of er nog meer manieren zijn, maar sta altijd open voor input. Mocht je dus een idee hebben, laat het me weten door een bericht achter te laten onder deze blog.