Na een paar dagen ellende wordt het toch wel leuk

Na een paar dagen ellende wordt het toch wel leuk

Vandaag is het 5 jaar geleden dat mijn leven niet meer om mij draaide maar om een lief klein meisje, ook wel mijn prinsesje. We gaan even terug naar die dagen in 2014. Mijn vriendin had de maximale 42 weken vol gemaakt en het was dus tijd geworden voor de inleiding. Om 8 uur in de ochtend werden we verwacht en de vriendelijke verpleegkundige startte de inleiding, want onze ‘kleine’ meid moest er uit. De bevalling die was zwaar, alles wat je niet wilde gebeurde. Het enige wat nog ontbrak was een keizersnede. Uiteindelijk was ze dan daar Papa’s kleine meisje, en ja ik was een trotse papa en ja ik was gelukkig, maar al met al kon het mij op dat moment geen reet interesseren.

Kom op papa niet zo aanstellen en doorgaan

Iemand die waarschijnlijk niks met mannen heeft, had bedacht dat het een weergaloos idee was om voor de aanstaande papa geen bed neer te zetten. Want zo’n persoon verdient het niet om de eerste uren nadat hij vader is geworden uit te rusten, en zeker niet als je meer dan 24 uur wakker bent. “Kom op papa niet zo aanstellen en doorgaan”.

Hoe ik naar huis gereden ben weet ik niet meer, maar we waren er en het enige wat ik op dat moment wilde was slapen, maar dat ging nog niet. Wat zou het toch fijn zijn als je een papa/mama worden voor dummies zou hebben, maar niks daarvan. Hier is een diep zwembad, zwemmen kan je (nog) niet maar we gaan het toch proberen.

Je doet het dus kut volgens de adviezen

Vervolgens weet ineens iedereen je te vinden met de meest ongevraagde adviezen die je niet wil horen. Je moet alles zo doen en alles zus doen, en de manier waarop je dingen hebt gedaan die zit vaak niet tussen de adviezen. Je doet het dus kut volgens de adviezen, maar uiteindelijk wordt het ook gewoon de volgende dag en leefden we allemaal nog lang en gelukkig.

We hadden natuurlijk ook nog kraamhulp, niet de eerste dag natuurlijk. Nee als je om 4 uur in de middag thuis komt met draaiende ogen moet je het zelf maar uitzoeken, de volgende dag om 08.30 ben je de eerste. En dan denk je dat zal een grapje zijn, helaas hebben ze dat niveau qua grappen nog niet bedacht.

Na een paar dagen ellende wordt het toch wel leuk

Maar ja, na een paar dagen ellende wordt het toch wel leuk. Niet meteen, vooral het eerste jaar is mij zo slecht bevallen dat ik mensen die beweren dat ze het leuk hebben gevonden niet serieus kan nemen. Pas vanaf het moment dat je echt het idee hebt dat je kind op jou reageert en je ook nog begrijpt is het leuk. De eerste paar maanden is het alleen maar luier verschonen, fles melk erin en na een tijdje uitbreiden met gepureerde aardbeien of wortels.

Mocht je nou tot het deel behoren dat de dingen in de eerste levensfase van een kind wel leuk vind, dan moet je er misschien wat mee gaan doen. Maar nu is ze 5 en kunnen we genieten van onze prinses. En hoe heerlijk is het om op vrije dagen wakker gemaakt te worden door een knuffelende meid die zegt dat papa de liefste is. Ik hoop er nog jaren van te kunnen genieten. Het is in het begin hard werken maar na verloop van tijd krijg je er veel moois voor terug.

Eens in de paar weken biedt ik anderen de kans om een artikel te schrijven voor Papablogger. Vandaag is het de beurt aan Joost. Hij schreef een prachtig artikel over de band tussen hem en zijn dochter.

Wil jij nu ook eens iets schrijven voor Papablogger? Stuur dan je blog van minimaal 600 woorden naar info@papablogger.nl.

Bevallingsverhaal Mannen
Papa's kleine prinses
Geen reactie's

Geef een reactie