Een hele dierentuin op je hoofd

Met drie schoolgaande dochters met lange, dikke haren kun je er elk schooljaar weer op wachten tot die kleine fuckers zich weer melden. Luizen! Ook dit jaar hoefden we niet lang te wachten tot er weer flink geharkt werd door die haren. Knap vervelend, maar niet levensbedreigend zou je denken. Ik was dan ook behoorlijk verbaasd dat er dusdanige situaties kunnen ontstaan die voor serieuze hartklachten kunnen zorgen.

Een hele dierentuin op je hoofd

Om het toch wat luchtig te houden voor de meiden, maken we er thuis maar wat grapjes over en wordt er geen geheim van gemaakt als deze toeristen zich weer aandienen. Grapjes als: “een hele dierentuin op je hoofd” en “we kunnen wel een handeltje in luizen beginnen” passeren hier dagelijks de revue. De luizenshampoos zijn bij ons in huis niet aan te slepen.

Maar zo ineens was daar een beleidsverandering vanuit school omtrent de behandelwijze van hoofdluis. Kammen is de nieuwe luizenshampoo. Beter voor de portemonnee maar niet voor je algehele gesteldheid. Drie dochters met lang en dik haar, een man die stelselmatig moet overwerken en een baby. Slechte combinatie dus. Waar haal ik de tijd vandaan om de meiden structureel twee weken lang, tweemaal daags te kammen? Dit gaat nachtwerk worden…

De hele zwartepietendiscussie is er niks bij

Ook bij andere ouders leek dit wat stress op te leveren, waardoor er zomaar ineens flink met het vingertje werd gewezen. Zo waren wij plotsklaps behoorlijk beroemd in ons kleine dorpje en werden wij zo ineens gepromoveerd naar veroorzaker van een hele luizenepedimie. Er ontstonden een soort van nazipraktijken waarbij kinderen met luis geweerd moesten worden, hysterische moeders bij de schooldirecteur en zelfs een voorstel om klassen in tweeën op te splitsen met een luisvrij gedeelte en een ruimte gespot met luis.

Best lachwekkend als je erover nadenkt dat zo’n klein beestje zoveel commotie kan veroorzaken en met name bij de volwassenen. De hele zwartepietendiscussie is er niks bij. Twee intensieve kam weken verder zijn wij voor nu weer luisvrij. Helaas ook de illusie armer dat wij als volwassene moeten voorkomen dat het geen probleem van de kinderen wordt. Wij tellen ondertussen alweer af naar de volgende luizeninvasie. Borst vooruit, losse haren in de wind (edit: strak in een knot met liters haarlak), kom maar op!!